Tribunainfo.az “Hraparak” nəşrinə istinadən Anania Mahakyanın məqaləsini təqdim edir.
“Ermənistan ətrafında yaranmış situasiyaya, hakimiyyətin və xalqın buna reaksiyasına baxanda belə qənaətə gəlirik ki, Ermənistan əslində özünü xilas etmək məsələsinin kifayət qədər qeyri-müəyyən olduğu situasiyaya düşüb. Əslində, müxalifətin bəzi kəsimlərinin indiyədək atdığı nəticəsiz addımlar bir yana, ölkəni xilas etmək üçün heç bir qüvvə tərəfindən ciddi addımlar atılmır.
Və Ermənistandan fərqli olaraq, Azərbaycan beynəlxalq platformalarda və Ermənistanla münasibətlərdə son dərəcə fəaldır, üstəlik, beynəlxalq diqqəti özünə yönəldir, öz iradəsini ona diktə edir. Ən mühüm amil erməni xalqının öz vətəninə, öz gələcəyinə biganəliyidir. Bu isə təkcə insanların küçələrə çıxmaması ilə ifadə olunmur, xüsusən də xalqın lazımi addımların həyata keçirilməsi üçün öz hakimiyyətlərinə tələblər təqdim etməməsi ilə ifadə olunur. Azərbaycanın istək və məcburiyyətlərinə qarşı çıxmaq, üsyan etmək, əks tədbirlər görmək tələb etmir.
Bir şey aydındır ki, istənilən ölkənin müdafiəsi o ölkənin hakimiyyətinin, xalqının, müxalifətinin fəaliyyəti sayəsində reallaşır. Bizdə ilk ikisi ümumiyyətlə yoxdur, üçüncüsü isə heç nəyə qadir deyil, onun bütün cəhdləri uğursuzluğa məhkumdur.
44 günlük müharibədən əvvəl və ondan sonra çox az adam düşünə bilərdi ki, Ermənistan və erməni xalqı elə bir vəziyyətə düşə bilər ki, həm hakimiyyət, həm də xalq öz ölkəsini müdafiə etməyi dayandıra, bu istiqamətdə lazımi addımları ata və ölkə belə acizliyə düşə. Ermənistanda istər məmur, istər adi taksi sürücüsü olsun, hamı sadəcə pul qazanmağa çalışır. Gündəlik çörək qazanmaqdan, pul yığmaqdan, dövlətdən nəsə oğurlamaqdan başqa heç bir məsələ onları maraqlandırmır…
Birinci Qarabağ müharibəsindən bu günə qədər ermənilərin insandan tutmuş əraziyə qədər bütün uğursuzluqları tam olub və unuduldu, insanlar bütün müqəddəslikləri, arzularını inkar etdilər. Yaddaşsız və plansız bir gün yaşayan, maddiyyatpərəst olublar.
Əliyev isə ölkəsini gücləndirmək, onların arzularını həyata keçirmək üçün hər saniyədən intensiv yararlanır. Məhz Ermənistandır ki, öz hakimiyyəti və xalqı qarşısında heç bir addım atmır, heç nədən narahat deyil, heç bir addım atmır, sanki məhv olmaq fikri ilə barışır.
Dünyanın bir çox ölkələrində Ermənistanın niyə belə sakit, arxada oturub özü üçün kritik şəraitdə heç bir addım atmaması təəccüblənir. Və buradan belə nəticəyə gəlirlər ki, baş verənlər erməni xalqının səssiz razılığı ilə iki ölkənin hakimiyyət orqanları arasında aydın razılaşmanın nəticəsidir…”
